Σκέφτηκα ν’αρχίσω μια σειρά με τίτλο
‘Ανθρώπινες σχέσεις’ – σοβαρό θέμα όμως... γι’αυτό δε θα το κάνω σειρά, αλλά θα βάλω που και πού καμια ανεξάρτητη ‘εκπομπή όταν πάρω αρκετή έμπνευση από ορισμένους κυρίως. Αυτές τις ερωτήσεις που ακολουθούν τις κάνω πολύ συχνά στον εαυτό μου... πριν μερικές μέρες μου ‘έκανε ιδιαίτερη έμπνευση’ μια φίλη μου, τώρα όμως έχω χαλαρώσει :)
1) Είναι ανώμαλο και πόσο, οι άνθρωποι, και κυρίως οι γυναίκες (ίσως πιο πολύ μιλάω με γυναίκες κι γι’αυτό έχω τέτοια εντύπωση), δηλαδή πόσο ομαλό είναι μόλις πείτε κάποιο δικό σας πρόβλημα, ο συνομιλιτής σας να το ‘περάσει’- στο δικό του, αδιαφορώντας λίγο πολύ γι’αυτό που θέλετε να πείτε; Καλά, συμφωνώ ότι όλοι κάπως αναφερόμαστε στην προσωπική μας εμπειρία και ότι τέτοιες συμβουλές ίσως να είναι και οι πιο άξιες ας πουμε, όμως είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος;;;
2) Είναι ανώμαλο ή όχι ορισμένες φορές να αισθανόμαστε πιο κοντά σε ανθρώπους που τους ξέρουμε από πρόσφατα και όχι πολύ καλά, παρά σε ανθρώπους που τους ξέρουμε και κάνουμε παρέα μαζί τους χρόνια;
3) Μπορεί να θεωρηθεί (αληθινός) φίλος κάποιος που ζηλεύει γιατί σε ορισμένες στιγμές της ζωής σας, ξεκινώντας από το πού και σε ποιο είδους οικογένεια γεννηθήκατε, εσείς ήσασταν πιο ‘τυχερόι’ απ’αυτόν, και ταυτόχρονα να παραβλέπει όλα τα άλλα όπου αυτός στάθηκε πιο τυχερός;
4) Πόσο τρελή είμαι αν πάντα αποφεύγω να αναφέρω τα θέματα και τους ανθρώπους για τους οποίους ξέρω ότι θα εκνευρίσουν τον συνομιλιτή μου και ακόμα όταν κάποιος άλλος είναι παρών, προσπαθώ για το ίδιο λόγο αμέσως να ελαφρώνω κάπως τα λόγια του ή να άλλαξω θέμα, μόνο και μόνο ο πρώτος συνομιλιτής να μην εκνευριστεί και κάνει την κατάσταση τεντωμένη και δυσάρεστη;
5) Πόσο τρελή είμαι που τα λέω όλα πολύ περίπλοκα και ασαφή ακόμα κι εδώ, και δε λέω τίποτα συγκεκριμένο γιατί δεν είμαι σίγουρη ποιος μπορεί να το διαβάσει;
Άμα συνεχίσω όλες οι ερωτήσεις θα αρχίζουν με το
‘πόσο τρελή είμαι’, γι’αυτό καλύτερα να σταματήσω εδώ :)
Ελπίζω να καταλάβετε τι ήθελα να πω, εδώ τα ελληνικά μου έδειξε ότι δεν είναι και τόσο καλά :)
Χαιρετίσματα σε όλους που άντεξαν μέχρι το τέλος!