κράτησα το λόγο μου και έβαλα τις photo

ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ :)

Ο ΓΑΜΟΣ ΠΕΡΑΣΕ, ΕΓΩ ΗΜΟΥΝΑ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ, ΕΝΝΟΙΤΑΙ :) ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΕΛΕΙΑ, ΧΟΡΕΨΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ, κλπ.

ΜΕΤΑ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΜΗΝΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ (θα βάλω τις φωτογραφείς κι από κει), ξέρετε εμείς έχουμε λίγο πρόβλημα με τις βίζες, γι'αυτο δεν πήγαμε στη Βαρκελόνη για παράδειγμα, όμως πάλι περάσαμε τέλεια, έχει ρε κανείς πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει εκεί στην Αίγυπτο (και τα δωμάτια ήτανε πολύ καλά!) και πολλά να δει :)

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΕΛΠΙΖΩ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΔΩ

πανικός

Τι κάνετε όταν σας πίανει πανικός; (ανεξάρτητα από τι ποιος είναι ακριβώς ο λόγος)

1) φωνάζω
2) βρίζω όλους
3) χτυπάω τα πόδια στο πάτωμα, κλοτσάω
4) χτυπάω πόρτα, ακουστικό κλπ.
5) κλαίω
6) τραυλίζω
7) κουλάρω στην μπανιέρα
8) τρώω σοκολάτα
9) πράγματα σπάω
10) τραβάω τα μαλλιά μου
11) κοιμάμαι το χειμερινό ύπνο
12) παρατρώγω
13) καπνίζω σαν φουγάρω
14) πίνω να ξεχάσω
15) παίρνω ναρκωτικά
16) χτυπάω όλους γύρω μου
17) κάνω δοκιμή αυτοκτονίας με σκοπό να μην το πετύχω
18) κάνω δοκιμή αυτοκτονίας με σκοπό να το πετύχω, όμως δεν πετυχαίνω
19) κόβω και λιμάρω τα νύχια μου
20) κόβω/βάφω τα μαλλιά μου (μόνος/η μου)
21) κόβω/βάφω τα μαλλιά μου (στο κομμωτήριο)
22) βάφω τους τοίχους, αλλάζω ταπετσαρία
23) φεύγω στο Νότιο πόλο / Χριστουγέννων νήσους / Σάο Τομέ & Πρίνσιπε
24) φέυγω στο μοναστήρι
25) οργανώνω συνωμοσία εναντίον αυτών που με τρελαίνουν
26) πάω στο γυμναστήριο
27) γράφω ποστ
28) κλπ

υ.γ. θα παντρευτώ σε 2,5 εβδομάδες!

... σκέψεις

Δεν είμαι σίγουρη αν μ’αρέσει αυτό, μάλλον όχι, όμως σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις...

Η ζωή είναι πόλεμος,
η γη είναι στρατόπεδο,
η νίκη είναι το μόνο σου χρέος.
Μην κοιμάσαι,
μη στολίζεσαι,
μη γελάς,
μη μιλάς,
ένας είναι ο σκοπός
- ο πόλεμος,
πολέμα!

Λακωνία
Νίκος Καζαντζάκης

Ανθρώπινες σχέσεις

Σκέφτηκα ν’αρχίσω μια σειρά με τίτλο ‘Ανθρώπινες σχέσεις’ – σοβαρό θέμα όμως... γι’αυτό δε θα το κάνω σειρά, αλλά θα βάλω που και πού καμια ανεξάρτητη ‘εκπομπή όταν πάρω αρκετή έμπνευση από ορισμένους κυρίως. Αυτές τις ερωτήσεις που ακολουθούν τις κάνω πολύ συχνά στον εαυτό μου... πριν μερικές μέρες μου ‘έκανε ιδιαίτερη έμπνευση’ μια φίλη μου, τώρα όμως έχω χαλαρώσει :)

1) Είναι ανώμαλο και πόσο, οι άνθρωποι, και κυρίως οι γυναίκες (ίσως πιο πολύ μιλάω με γυναίκες κι γι’αυτό έχω τέτοια εντύπωση), δηλαδή πόσο ομαλό είναι μόλις πείτε κάποιο δικό σας πρόβλημα, ο συνομιλιτής σας να το ‘περάσει’- στο δικό του, αδιαφορώντας λίγο πολύ γι’αυτό που θέλετε να πείτε; Καλά, συμφωνώ ότι όλοι κάπως αναφερόμαστε στην προσωπική μας εμπειρία και ότι τέτοιες συμβουλές ίσως να είναι και οι πιο άξιες ας πουμε, όμως είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος;;;

2) Είναι ανώμαλο ή όχι ορισμένες φορές να αισθανόμαστε πιο κοντά σε ανθρώπους που τους ξέρουμε από πρόσφατα και όχι πολύ καλά, παρά σε ανθρώπους που τους ξέρουμε και κάνουμε παρέα μαζί τους χρόνια;

3) Μπορεί να θεωρηθεί (αληθινός) φίλος κάποιος που ζηλεύει γιατί σε ορισμένες στιγμές της ζωής σας, ξεκινώντας από το πού και σε ποιο είδους οικογένεια γεννηθήκατε, εσείς ήσασταν πιο ‘τυχερόι’ απ’αυτόν, και ταυτόχρονα να παραβλέπει όλα τα άλλα όπου αυτός στάθηκε πιο τυχερός;

4) Πόσο τρελή είμαι αν πάντα αποφεύγω να αναφέρω τα θέματα και τους ανθρώπους για τους οποίους ξέρω ότι θα εκνευρίσουν τον συνομιλιτή μου και ακόμα όταν κάποιος άλλος είναι παρών, προσπαθώ για το ίδιο λόγο αμέσως να ελαφρώνω κάπως τα λόγια του ή να άλλαξω θέμα, μόνο και μόνο ο πρώτος συνομιλιτής να μην εκνευριστεί και κάνει την κατάσταση τεντωμένη και δυσάρεστη;

5) Πόσο τρελή είμαι που τα λέω όλα πολύ περίπλοκα και ασαφή ακόμα κι εδώ, και δε λέω τίποτα συγκεκριμένο γιατί δεν είμαι σίγουρη ποιος μπορεί να το διαβάσει;
Άμα συνεχίσω όλες οι ερωτήσεις θα αρχίζουν με το ‘πόσο τρελή είμαι’, γι’αυτό καλύτερα να σταματήσω εδώ :)

Ελπίζω να καταλάβετε τι ήθελα να πω, εδώ τα ελληνικά μου έδειξε ότι δεν είναι και τόσο καλά :)

Χαιρετίσματα σε όλους που άντεξαν μέχρι το τέλος!

χαζεύω

Φαίνεται πως η μοίρα μου είναι οι δουλειές όπου απαραίτητο είναι να χαζέυω όλη την ημέρα... ή μήπως αυτό το γεγονός ταιριάζει με την προσωπικότητά μου; Πού να ξέρω... Πάντως όλη αυτή η ‘έλειψη δουλειάς’ με έχει φέρει, πού αλλού παρά στον virtual κόσμο... σε τέτοιο βαθμό που η μυωπία μου πολύ πιθανώς έχει μεγαλώσει... και αυτό που ζαλίζομαι συχνά, δεν σημαίνει ότι είμαι έγκυος, όχι ρε... του χρόνου ίσως... (ας πούμε φέτος τουλάχιστον να παντρευτώ)... είναι που το παρακάνω... ο κώλος μου όλο μεγαλώνει γιατί όλο κάθομαι... είναι και πολύ άνετη η καρέκλα (ή πολυθρόνα), το κεφάλι μου είναι κάπου μέσα στην οθόνη, μόνο τα χέρια μου εξέχουν κάπως.... τα δαχτυλίδα πατάνε όπου πρέπει στο πληκτρολόγιο ή ποντίκι... πραγματικά εδώ έχετε απ’ολα... κι εγώ η ερασιτέχνης βέβαια χάνομαι ακολουθώντας χιλιάδες link και όλο πανικοβάλλομαι ότι ίσως δεν προλάβω να διαβάσω κάτι που είναι πολύ καλό. Βάζω στοίχημα ότι έχω περισσότερα πράγματα στα αγαπημένα από πολλούς ανθρώπους που γνωρίζω (ευτυχώς τώρα τελευταία δεν τα χρησιμοποιώ και τόσο πολύ) – κρίμα να βρεις κάτι καλό και να το χάσεις για πάντα, μόνο και μόνο γιατί δεν είχες χρόνο να το διαβάσεις αμέσως, αλίμονο! Αυτά σε μένα δε συμβαίνουν, εγώ τα αποθηκεύω και μετά πατάω ένα ένα τα link και έφυγαααα στο διάλο... μετά κοιτάζω το ρολόι και αναρωτιέμαι - Θέε μου, τι έκανα όλη την ημέρα... όχι που δεν είναι καθόλου χρήσιμο αυτό... είναι... μόνο που δεν ξέρω τι θα γίνει όταν ξεκινήσει η δουλειά.... θα τρελαθώ μάλλον – το χειρότερο είναι να χαζεύεις έτσι στη δουλειά, χαλαρώνεις τελείως, ξεχνάς ότι έρχεσαι στο γραφείο για να δουλεύεις (σε πληρώνουνε άλλωστε!)... και όταν κάποιος σου ζητήσει να γράψεις κάτι, να το στείλεις, να βρείς κάποιο χαρτί, να απαντήσεις το τηλέφωνο, να κάνεις οτιδήποτε.... τον μισείς με όλη την ψηχή σου αφού σε βασανίζει – παρακαλώ - βρήκε ένας όποιοσδήποτε να ζητήσει κάτι τέτοιο από μένα??? Καταστροφή!!! Δεν πετυχαίνω καθόλου να βρω κάτι ενδιάμεσο... και μετά μου λένε ‘τι σε νοιάζει ρε. Δεν κάνεις τίποτα και παίρνεις το μισθό!’ Δεν είναι έτσι βρε παιδιά! Μετά από μια-δυο εβδομάδες δεν αντέχεις πια... αναρωτιέσαι ποιος είναι ο σκοπός??? Και αν αρχίσεις σοβαρά να ζητάς την απάντηση... θα φτάσεις μέχρι κάποιο είδος μανίας ή κάτι παρόμοιο, κάποιο κλάδος ψυχιατρικής όπωσδήποτε!
Προβλέπεται πολλή φασαρία τον επόμενο μήνα... και πως να μπλογκάρω μετά ρε, αυτό θα πει λογοκρισία!!!

ας γράψω κάτι

Δεν ξέρω για σας, εμένα όμως δε μου αρέσει καθόλου όταν κάποιος (ούτε εγώ η ίδια) περιμένει κάτι από μένα, όταν εννοείται ότι εγώ θα κάνω αυτό ή εκείνο, ότι θα βοηθήσω και δε θα κάνω την ανίδεη, ότι θα έρθω όπου κι όταν χρειάζεται και θα παραλείψω τις δικές μου υποχρεώσεις και προβλήματα... ότι δε θα πω ποτέ όχι (αυτό όντως δε μου είναι και πολύ εύκολο) ...
από την άλλη πλευρά, δε μου αρέσει ούτε να περιμένω εγώ κάτι από τους άλλους, γιατί πάντα εκνευρίζομαι ή απογοητεύομαι όταν δεν γίνει έτσι όπως εγώ περίμενα...
Η καλύτερη λύση είναι να μην περιμένεις τίποτα και να γίνει ακριβώς έτσι όπως θα το ήθελες... και να μη δίνεις δεκάρα (έτσι το λέτε;) τι θέλουνε οι άλλοι να γίνεις ή να κάνεις αν εσύ δεν το θέλεις...

Πολύ έξυπνο το ποστάκι... φαίνεται πως ήμουνα άρρωστη και με ψηλό πυρετό μάλιστα :)

they said about sex

Having sex is like playing bridge. If you don't have a good partner, you'd better have a good hand." Woody Allen
"Women might be able to fake orgasms. But men can fake a whole relationship." Sharon Stone
"Clinton lied. A man might forget where he parks or where he lives, but he never forgets oral sex, no matter how bad it is." Barbara Bush
"Women need a reason to have sex. Men just need a place." Billy Crystal
"According to a new survey, women say they feel more comfortable undressing in front of men than they do undressing in front of other women. They say that women are too judgmental, where, of course, men are just grateful." Robert De Niro
"There's a new medical crisis. Doctors are reporting that many men are having allergic reactions to latex condoms. They say they cause severe swelling. So what's the problem?" Dustin Hoffman
"You don't appreciate a lot of stuff in school until you get older. Littlethings like being spanked every day by a middle-aged woman. Stuff you pay good money for in later life." Emo Phillips
"Bisexuality immediately doubles your chances for a date on Saturday night. Rodney Dangerfield

Παράλογοι νόμοι στις ΗΠΑ

Χτες διάβασα κάτι ενδιαφέρον στις εφημερίδες – ένα άρθρο για τους παράλογους νόμους που με διάφορους τρόπους αφορούν το σεξ. Η τεμπέλα που είμαι, δοκίμασα να βρω κάτι παρόμοιο στα ελληνικά, για να μη τα μεταφράζω εγώ, όμως βρήκα μόνο μια ενδιαφέρουσα σελίδα στα αγγλικά (www.damblaws.com), γι’αυτό ακολουθεί η μετάφραση:

1. Στην Washington υπάρχει ένας πολύ ενδιαφέρων νόμος – απαγορεύεται σεξ με παρθένες σε οποιεσδήποτε συνθήκες, συμπληρωμένης και της πρώτης νύχτας του γάμου!

2. Στην Iowa ο άντρας δεν επιτρέπεται να πιεί περισσότερες από τρεις γουλιές μπίρας όταν είναι στο κρεβάτι με τη γυναίκα του.

3. Στην Wisconsin απαγορεύεται στους άντρες να πυροβολάνε από τουφέκι τη στιγμή που η γυναίκα τους έχει οργασμό.

4. Αν ο αστυνόμος από την Idaho υποθέτει και υποψιάζει πως στο αμάξι που του πλησιάζει μπορεί να είναι ζευγάρι το οποίο κάνει σεξ, είναι υποχρεωμένος να κορνάρει τρεις φορές και να περιμένει δύο λεπτά πριν χτυπήσει την πόρτα

5. Ο νόμος στην Minnesota απαγορεύει στους άντρες να κάνουν έρωτα αν έχουν φάει σαρδέλες, κρεμμύδι ή σκόρδο. Πιο συγκεκριμένα, απαγορεύονται αυτές οι μυρωδιές, δηλαδή αν βρει τρόπο να ‘σκοτώσει’ αυτές τις μυρωδιές, ο άντρας μπορεί να κάνει έρωτα.

6. Στην Oregon απαγορεύονται οι βρισιές στο κρεβάτι.

7. Στην Washington DC όλες οι πόζες εκτός από την ‘missionary’ απαγορεύονται με το νόμο.

8. Ένας οδηγός φορτηγού/νταλίκας, αν σέβεται το νόμο της Pennsylvania δεν θα κάνει σεξ στην καμπίνα του φορτηγού του.

9. Η πολιτεία New Mexico απαγορεύει το σεξ στο αμάξι αν δεν υπάρχουν σκούρα τζάμια ή κουρτίνες.

... και μετά λέμε ότι οι ΗΠΑ είναι μια ελεύθερη χώρα :)

λέξεις

Ο καλός μας ο γαμπρός μας τηλεφώνησε και έτσι έμαθα πως έχω γίνει θεία για δεύτερη φορά. Τώρα έχω και ανιψιό! Η γιαγιά του παιδιού, η μάνα μου δηλαδή, τρελάθηκε από χαρά όπως περιμέναμε άλλωστε. Άντε να γλεντήσουμε, αξίζει ρε... όμως μόλις ξύπνησε το πρωί, πήγε και πάρε εισιτήρια για όλους μας. Δεν πάει να μην πάμε αμέσως εκεί, τι θα πει και ο κόσμος! Αν και είναι αρκετά μακρία η μάνα μου το πόδι της δεν πατάει πια στα αεροπλάνα από τότε που την έπιασε εκείνη η αλησμόνητη ημικρανία, τότε που πήγανε με τον μπαμπά στο Παρίσι για την 20-ή επέτειο γάμου.

Το τρένο βέβαια είχε καθυστέρηση 3 τέταρτα περίπου. Είχε πολύ κόσμο αφού ήτανε και καλοκαίρι... έτσι δεν καθίσαμε όλοι μαζί.... δίπλα μου καθόταν κάποιο μεσήλικο ζευγάρι... η γυναίκα όλο μάλωνε τον άντρα της... άρχισε από τη στιγμή που μόλις μετά από μισή ώρα από τότε που ξεκίνησε το τρένο αυτός δεν μπόρεσε να κρατηθεί και έβγαλε λουκάνικα για να φάει. Που τα βρήκανε εκείνα τα λουκάνικα, τόσο δυνατά μύριζαν που μου’φεραν αηδία... βγήκα στη διάδρομο, άλλωστε με έπιασε και το κατούρημα... μάλλον απ’κείνο τον καφέ που ήπια πριν φύγουμε. Πάντα ξεχνάω ότι δεν πρέπει να τον πίνω πριν το ταξίδι... πήγα να βρω την τουαλέτα... άκου τουαλέτα, αποχωρητήριο πιο σωστά ακούγεται... κι εκεί ουρά... δύο γριές, γυναίκα με μικρό παιδί και ένας άντρας...

Πρόσεξα μερικούς που μπήκανε απ'το άλλο στο δικό μας βαγόνι. Τι ωραία έκπληξη! Ήτανε κι εκείνος ο γλυκούλης απ'την απέναντι πολυκατοικία... αυτό θα έιναι ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, σκέφτηκα...

υ.γ. ξεχάστηκα λίγο και δεν ήξερα πώς να τελειώσω :)

χαιρετίσματα στον σπιτόγατο που με προσκάλεσε στο παιχνίδι

αφού δεν γράφω και πολύ συχνά, δεν έχω πολλούς 'ανανγνώστες', έτσι όποιος περάσει από'δω έχει και την πρόσκληση! αν επιμένετε στα συγκεκριμένα ονόματα, βάζω: spitogatos, klearchos, yo!reeka's, mafalda, liodara, gewrgia, paysilipi, apolwnia, snikolas... αλλά και οι άλλοι είναι ευπρόσδεκτοι :)

και οι δικές μου λέξεις είναι: συρτάρι, μύθος, θυροτηλέφωνο, σκηνή και κουράγιο

ανέγδοτο + ταινίες

πρώτα ένα ανέγδοτο:

Δύο Ιταλοί κάθονται σ’ένα λεωφορείο στη Νέα Υόρκη, κοιτάζουν εφημερίδες και μιλάνε. Η συζήτησή τους γίνεται όλο και πιο δυνατή και στο τέλος ένας απ’αυτούς αρχίζει να φωνάζει:

Emma come first. Den I come. Two asses, they come together. I come again. Two asses, they come together again. I come again and pee twice. Then I come once-a more.

"You swine," φωνάζει η γυναίκα που κάθεται πίσω τους, "In this country we don't talk about our sex lives in public!"

Hey, coola down lady," λέει ο Ιταλός, "Imma just tellun my friend howa to spella Mississippi."

και τώρα η δική μου λίστα, αφού με κάλεσε ο Klearchos (σ'ένα σχόλιό του)

δεν έχω εφτά συγκεκριμένες ταινίες που τις λατρεύω, θα βάλω μερικές που μου αρέσουν...

Όταν ήμουνα μικρή αυτή ήταν η αγαπημένη μου ταινία, την έχω στην βίντεο κασέτα και την έχω δει χίλιες φορές, όμως όχι τα τελευταία δέκα χρόνια σίγουρα, αφού και το βίντεο δε δουλεύει πια :) όποιος δε θυμάται μπορεί να πατήσει εδώ

δεν μπορεί να πάει απαρατήρητη, μια από τις πολύ λίγες ελληνικές ταινίες που πραγματικά μ'αρέσουν, η Πολίτικη κουζίνα

μία γαλλική, Le Grand Bleu

μία πρόσφατη - Elizabethtown

μία σέρβικη βέβαια, λέγεται Δεν είμαστε άγγελοι εμείς (1992)

μία από το 1997

As good as it gets

και μία από το 1989 - Dead poets society

8 Μαρτίου

*το θέμα του σημερινού μου ποστ καθόλου πρωτότυπο, όμως χρωστάω να γράψω οτιδήποτε, αφού ήμουνα τεμπέλα εδώ τώρα τελευταία, παραμέλησα το ελληνικό μου μπλογκάκι (πάντα πιο εύκολο είναι να γράφεις στη μητρική σου γλώσσα, αλλά θα κάνω τον κόπο!)

Σήμερα είναι 8 Μαρτίου, η παγκόσμια μέρα της γυναίκας. Δεν ξέρω αν τη γιορτάζετε και πώς την καταλαβαίνετε αυτή τη γιορτή στην Ελλάδα. Εδώ στη Σερβία όμως, ιδιαίτερα παλιά, κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, αυτή η ημέρα ήτανε κάτι σπέσιαλ, πολύ σημαντική για όλες και όλους. Στις κρατικές εταιρίες (και τότε οι περισσόετρες ήτανε κρατικές) τα συνδικάτα συνεδρίαζαν και αποφάσιζαν τι θα ετοιμάσουνε για τις γυναίκες τις εταιρίας – συνήθως οι γυναίκες παίρνανε ορισμένο χρηματικό ποσό η επιταγή, παίρνανε βιβλία (πολύ ‘διανοούμενα’), καλλυντικά κλπ... τις παίρνανε για φαγητό στα εστιτόρια, όλες μαζί και μαζί με όλους τους άντρες – ακόμα μια ευκαιρία για γλέντι και μεθύσι :) Και έξω από τη δουλειά όλες παίρνανε ατέλειωτα λουλούδια κι άλλα σχεικά δώρα.... Τα παιδιά στο δημοτικό πάντα για αυτή την ημέρα ετοίμαζαν διάφορα χειροποίητα ‘αριστουργήματα’ για τις μαμάδες, γιαγιάδες, θείες, γειτόνισσες... και οι δασκάλες ένα σωρό λολούδια έπαιρναν... εμάς μας μάλωνε πάντα η δασκάλα γιατί της φέρναμε ο καθένας από ένα δώρο... ήθελε να μάθουμε να μάζευουμε χρήματα όλοι μαζί και να αγοράζουμε ένα ομαδικό δώρο... να μη διαφέρει κανείς :) (πάλι μια κομμουνιστική ιδέα)
Μετά, όταν πια καταλάβαμε ότι ο κομμουνισμός και οι σύνεπειες του δεν είναι και ό,τι καλύτερο για μας και αρχίσαμε την καταπολέμησή του, αυτή η ημέρα έγινε αμέσως ‘κομμουνιστική γιορτή’ και έγινε κάπως της μόδας να μην τη γιορτάζουμε... όλο και περισσότεροι (και ιδιαίτερα εκείνοι που μεθούσαν παλιά στα γλέντια) άρχισαν να ‘πιστεύουν’ ότι δεν πρέπει να κάνουμε δώρα στις μαμάδες και γυναίκες γενικά μόνο μια μέρα το χρόνο...ότι αυτό δε σημαίνει τίποτα κλπ. Τα τελευταία μερικά χρόνια όμως, η 8 Μαρτίου ξανακατέκτησε το όνομα και το ‘μεγαλείον’ της :) δεν ξέρω να το εξηγήσω, ίσως μείναμε πια χωρίς γιορτές και τη χρειαζόμαστε την καημένη την 8 Μαρτίου γι’αυτό το λόγο... δεν ξέρω...
Ώρα Σερβίας είναι 11 (πάμε μια ώρα πίσω)... μέχρι τώρα από δύο συναδέλφους που έχω εδώ στο γραφείο έχω πάρει από ένα κόκκινο τριανδάφυλλο και μια μεγάλη σοκολάτα... Δεν τη θεωρώ καθόλου σημαντική αυτή τη γιορτή, δεν περιμένω δώρα... συμφωνώ ότι δεν πρέπει μόνο μια φορά το χρόνο να δείχνουμε εκτίμηση και αγάπη και να δίνουμε και παίρνουμε δώρα... και βέβαια δεν μου είναι καθόλου σημαντικά τα λουλούδια... προτιμώ τις σοκολάτες :) όμως επίσης, δε θεωρώ καθόλου άσχημο να έχουμε και μια παραπάνω γιορτή, ιδιαίτερα για τις γυναίκες!
Χρόνια πολλά να ζήσουμε όλοι, οποιαδήποτε μέρα να είναι!!!

τεμπελιάζω

είμαι τεμπέλα και δεν γράφω τίποτα, βάζω μόνο φωτογραφίες, τι να κάνω :)

συμφωνώ απόλυτα

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

δημοψήφισμα

1. Τι θα θέλατε να σας φέρει ο Άι Βασίλης;

α) καινούριο τρακτέρ
β) 10 κιλά κρεμμύδι
γ) ροζ πουκάμισο
δ) μια κατσαρόλα πατσά
ε) 3 ψεύτικα κέρματα


2. Πού πετάτε τα ψίχουλα;

α) έξω – από το μπαλκόνι/παράθυρο
β) στη λεκάνη/μπανιέρα/νιπτήρα
γ) στον τενεκέ
δ) τα σκουπίζω
ε) δεν τα πετάω καθόλου


3. Αν δεν έχετε χαρτή τουαλέτας τι προτιμάτε:

α) νερό και σφουγγάρι
β) εφημερίδες
γ) χόρτα
δ) εσώρουχα που (δεν) τα πετάω μετά


4. Αν ήμουνα πρόεδρος θα:

α) έκλεβα πολλά λεφτά
β) έδιωχνα ορισμένους έξω από τη χώρα
γ) έκλεινα μερικούς σταθμούς τηλεόρασης
δ) κοιμόμουνα κάθε μέρα μέχρι τις 2μμ
ε) έδινα μια βίλα στην γκόμενα/γκόμενό μου


5. Αν κάποιος σας κάνει δώρο ένα καινούριο Yugo, εσείς θα:

α) το κάψετε
β) κάνετε ένα κοτέτσι απ’αυτό
γ) το πουλήσετε και αγοράσετε βρακάκια για όλα τα λεφτά
δ) μαλώσετε αυτόνα που σας το’δωσε

όταν ήμουν μεθυσμένη για πρώτη φορά

Παιδιά, τι κάνετε εσείς όταν είσαστε μεθυσμένοι;
Στη δική μου περίπτωση εξαρτάται από τα κέφια, δηλαδή αν δεν έχω κέφι κι είμαι, ας πόυμε, μελαγχολική, τότε με το ποτό χειρεοτερεύουν τα πράγματα... όμως όταν είμαι χαρούμενη και κεφάτη, γίνεται όλο και καλύτερο :) ... το αστείο είναι ότι σιγά σιγά αρχίζω και δακρύζω όταν γελάω και όλοι νομιίζουν πως είμαι πτώμα...
Τώρα θυμήθηκα την πρώτη φορά που είχα μεθήσει... Ήμουνα 16-17 χρονών... είχα αποφασίσει να μεθήσω για πρώτη μου φορά με δύο καλές και ‘έμπειρες’ φίλες μου, δηλαδή επίτηδες. Η μαμά κι εγώ μόλις είχαμε μετακομίσει στο καινούριο διαμέρισμα, μέχρι τότε μέναμε με τον παπού και τη γιαγιά.... σύμφωνήσαμε δηλαδή οι τρεις μας – η Μόνικα, η Νίνα κι εγώ να περάσουμε τη νύχτα εκεί και να μεθήσουμε.... Τη μαμά την είχα στείλει στους παππούδες... Έλεγα να το κάνω για πρώτη φορά με κάποιους που τους ξέρω και τους εμπιστεύομαι, και από την άλλη που το είχανε ήδη μάθει λιγάκι το ποτό...
Πολύ έξυπνα φάγαμε πρώτα μια pizza και πήραμε από μια μπίρα και ένα μπουκάλι βότκα (περιττό να πω – μπαρούτι, πολύ κακιάς ποιότητας)... Αρχίσαμε, πρώτο ποτηράκι, δεύτερο... μαζί με το αλάτι και λιμόνι, ας μην ήτανε η τεκίλα... εγώ ήπια περίπου 5-6 ποτηράκια κι αυτές συνεχίσανε μέχρι το τέλος ... Βιαζόμασταν να τα ποιούμε όλα γιατί η Μόνικα έπρεπε να πάρει το νυχτερινό λεωφορείο στις 2πμ να πάει σπίτι γιατί η μαμά της δεν την άφηνε να περάσει όλη τη νύχτα μαζί μας (και μετά ρωτάμε γιατί!) ... περίπου στις δύο άρχισε και το καρουσέλ :-) ζαλιζόμουνα όσο ποτέ στη ζωή μου, ούτε πριν ούτε μετά δεν είχα τέτοια ζαλάδα... Παρακαλόυσα το Θεό να μην πεθάνω, του έδινα χίλιες υποσχέσεις ότι ποτέ δεν θα ξανακάνω τίποτα το παρόμοιο (και βέβαια και δεν κράτησα το λόγο) ... όλες οι τρεις κάναμε εμετό στον ίδιο κουβά ... η Μόνικα ήθελε να πετάξει από το παραθύρο (το διαμέρισμα είναι στον πέμπτο όροφο), η Νίνα έσπασε ένα ποτήρι (το πρωί πήγαμε στο γιατρό να της βάλουνε επίδεσμο) και έγλειφε το αίμα και το έφτυνε πάνω στον (φρεσκοβαμμένο) τοίχο .... αφού είχε μόνο δύο κρεβάτια η Μόνικα ξάπλωσε στο πάτωμα δίπλα στο δικό μου κρεβάτι .... εγώ νόμιζα ότι πέθανε και άρχισα να την κλοτσάω και να φονάζω ‘Μη πεθάνεις, μη πεθάνεις’... δε χρειάζεται να πω ότι έχασε το λεωφορείο (είχε και μια παράσταση στο σπίτι μετά) ... της είχα δώσει κάποιο άσπρο σορτσάκι (καλοκαίρι ήτανε) και το πρωί είδαμε ότι είχε κιτρινίσει... το πρώτο που σκεφτήκαμε ήτανε πως είχε κατουρήσει και τότε καταλάβαμε ότι οι λεκέδες είναι από το λεμόνι, που, μαζί με όλα τα άλλα που φάγαμε και ήπιαμε τη νύχτα ήτανε σκορπισμένο στο ολοκαίνουριο χαλί :)
αυτές είναι, λίγο-πολύ, οι πιο ενδιαφέρουσες λεπτομέριες... έχω μεθήσει αρκετές φορές μετά απ’αυτή, όμως ποτέ δεν ήτανε τόσο τρομερό ευτυχώς...

Μ'ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕ Μ'ΑΡΕΣΕΙ

Μ’ ΑΡΕΣΕΙ
- η σοκολάτα και όλα τα γλυκά με σοκολάτα
- να κάνω βόλτες μόνη μου η με παρέα
- να κάθομαι στην μπανιέρα όταν κάνω ντους
- να ταξιδεύω, να κολυμπάω, να παίρνω γράμματα
- η άνοιξη... δυστυχώς τα τελευατία χρόνια εδώ τουλάχιστον, δεν υπάρχει η σωστή άνοιξη όταν πρέπει, έχουμε ανοιξιάτικες μέρες το χειμώνα, και μετά απ’το Μαϊο αρχίζει η ζέστη
- να διαβάζω στο λεωφορείο (και γενικά να διαβάζω, βέβαια)
- ξένες γλώσσες (γι’αυτό π.χ. κάνω κι αυτό το πείραμα στα ελληνικά)
- να κάθομαι δίπλα στη θάλασσα ή το ποτάμι
- να πίνω ατέλειωτες καφέδες και κόκτειλς με τις φίλες μου και να κουτσομπολεύουμε
- να βάζω ελληνικές λέξεις όταν μιλάω με τις φίλες μου που μιλάνε ελληνικά
- όταν μπαίνω στην Ελλάδα στους Ευζώνους
- η Παρασκευή και το Σάββατο
- να παίρνω και να δίνω μικρά δώρα
- να μυρίζω τον καφέ
- να μαγειρεύει ο Πέτρος όταν είμαστε μόνοι μας κάπου
- να φοράω τζιν, έτσι αισθάνομαι πιο χαλαρά
- να βλέπω μπάσκετ, κάποιο σημαντικό ματς, με μεγάλη παρέα και να φωνάζουμε όλοι

ΔΕ Μ’ΑΡΕΣΕΙ
- να λέω ψέμματα για άλλους
- να πηγαίνω στο γιατρό, προτιμούσα παλιά να πάω στο σχολείο παρά στον γιατρό
- οι αμμουδιές, η άμμος μπαίνει παντού – στα ρούχα, στα μάτια, στα μαγιό
- οι καβγάδες, μαλώνω μόνο με την οικογένεια μου γιατί ξέρω ότι μετά δε θα αλλάξει τίποτα, θα είναι όλα όπως και πριν... τρελαίνομαι όταν μαλώνω με τη γιαγιά μου και μετά έχω τύψεις γι’αυτά που είπα
- το σκοτάδι, φοβάμαι λίγο... προτιμώ την ημέρα, ο Πέτρος μού λέει ότι είμαι ‘ημερήσιο ζώο’ ;)
- όταν δεν μπορώ να αποφασίσω τι θα παραγγείλω στο εστιατόριο και πολύ συχνά δεν είμαι ευχαριστημένη με την επιλογή που έκανα
- να κρατάω στα χέρια την τζάντα, 2-3 σακούλες και την ομπρέλα και να αγοράζω κάτι στο περίπτερο ή σουπερ-μάρκετ
- που πολύ σπάνια λέω τι γνώμη μου, κάπως φοβάμαι πως θα το πάρουνε οι άλλοι
- που δεν έχω πολύ αυτοπεποίθηση και δεν είμαι καθόλου φιλόδοξη
- όταν κάποιος περιμένει κάτι από μένα κι εγώ από τους άλλους
- σνομπισμός, υποκρισία, αδιαφορία για τις ανάγκες και ευχές των άλλων, μοχθηρία (δεν ξέρω αν αυτή η λέξη καθόλου χρησιμοποιείται), οι παραπονιάρηδες,...
- όταν κρύωνω ή ζεσταίνομαι πολύ
- τσιγάρα, κύμινο, κανέλα, campari, grapefruit, κολοκυθάκια
- όταν βλέπω τις εκπτώσεις και δεν έχω λεφτά
- όταν βλέπω εκπτώσεις και δεν έχουνε τίποτα στο μέγεθός μου

5 πράγματα για τον εαυτό μου

Στα σέρβικα μπλογκς τον τελευταίο μήνα περίπου είναι ‘trend’ να λένε όλοι από 5 πράγματα για τον εαυτό τους και μετά αν θέλεις καλείς και μερικούς άλλους να κάνουνε το ίδιο, αφού εμένα κανείς δε με κάλεσε να γράψω για τον εαυτό μου εγώ θα το κάνω εδώ, γιατί όπως έχω ήδη πει, εδώ νιώθω χαλαρά ;)

1) όταν ήμουνα στο νηπιαγωγείο μια μέρα ήρθε η μάνα μου να με πάρει και με βρήκε με κόκκινα σημάδια στο χέρι μου, ρώτησε την ... και της είπανε ότι δάγκκωσα μόνη μου το χέρι, ήμουνα λένε πολύ έξαλλη, ποιος ξέρει γιατί, και αφού δεν είχα κανέναν κοντά δάγκωσα τον εαυτό μου

2) μια φορά στο Λύκειο είχε έρθει η αστυνομία στο σπίτι μου γιατί κάναμε πάρτι και κάποιος από τους καλούς μας γείτονες τους είχε καλέσει... το πάρτι ήτανε για τα γεννέθλια μιας φίλης μου... ή μαμά κι εγώ μόλις μερικούς μήνες πριν είχαμε μετακομίσει σ’αυτο το διαμέρισμα κι αυτή είχε πάει εκείνο το βράδυ στους παππούδες μου... ποτέ δεν της έχω πει για την αστυνομία, αν και δεν είχε συμβεί τίποτα το σπουδαίο... μ’εκείνη τη φίλη μάλωσα ‘θανάσιμα’ μερικούς μήνες μετά... έχουνε περάσει 12 χρόνια από τότε... τα αγόρια λένε ότι εμείς τα κορίτσια μαλώνουμε πολύ με τις φίλες μας κι αυτοί σχεδόν ποτέ.... εγώ νομίζω ότι αυτό είναι έτσι γιατί τα κορίτσια τα λένε (σχεδόν) όλα στις φίλες τους και τα γυναικείες φιλίες, ό,τι και να πείτε, για μένα είναι πιο δυνατές...

3) κλαίω συχνά... και νομίζω ότι αυτό είναι καλό γιατί έτσι όλα τα άσχημα βγαίνουν έξω... μόνο που μ-αρέσει να κλαίω μόνη μου, να μη με βλέπει κανείς και με τρελαίνει όταν δεν μπορώ να κρατηθώ μπροστά σε κάποιον...

4) δεν ξέρω να μαγειρεύω, δεν έχω καμία σχέση με το μαγείρεμα L μένω με τη γιαγιά, παλιά και με τη μάνα μου, η κουζίνα ήτανε πάντα μικρή και για τις δύο, που να χωρέσω κι εγώ... όμως εκτός από το χώρο δεν υπήρχε ούτε το ενδιαφέρον δυστυχώς... αντιθέτως ο φίλος μου μαγειρεύει πολύ καλά και μ’αρέσει να θεωρώ ότι μ’αυτό η υπόθεση έχει λυθεί J το μόνο που ξέρω να κάνω, και μάλιστα καλά, είναι μια τούρτα.... και ευτυχώς του αρέσει του φίλου μου πολύ – εκεί πήρα αρκετούς πόντους ;)

5) πριν 2-3 χρόνια είχα (επί 6 μήνες περίπου) σχεδόν καθημερινή e-mail αλληλογραφία μ’έναν τύπο που μένει στην Ολλανδία (Σέρβος κι αυτός)... φτάσαμε μέχρι να μάθουμε πάρα πολλά ο ένας για τον άλλο και κάπως είχαμε ξεπεράσει τα όρια της φιλίας... και όχι δεν είχαμε ποτέ το cyber sex… ήθελα πάρα πολύ να τον δω από κοντά... όμως αυτό ήτανε δύσκολο.... και σιγά σιγά αυτός είχε αρχίσει να απομακρύνεται ας πούμε .... είχε πολύ κακιές εμπειρίες στις ανθρώπινες σχέσεις γενικά και δεν μπόρεσε να χαλαρώσει εντελώς, δεν μπόρεσε να με πιστέψει, να ξεχάσει.... δεν ξέρω... εγώ προσπαθούσα πολύ καιρό να τον πείσω ότι αν δεν πάρεις τον ρίσκο πως θα πληγωθείς, τότε δεν ζεις, δεν μπορείς να νιώσεις ποτέ πραγματικά χαρούμενος ...
τέλως πάντων... τώρα έχω πολύ σοβαρή σχέση, κάποιον που τον αγαπάω και με αγαπάει πάρα πολύ και δεν θέλω να αλλάξει αυτό ποτέ... όμως λυπάμαι που δεν έχω γνωρίσει εκείνον τον ‘τύπο’, έχω όλα τα e-mail του (γενικά κρατάω όλα τα γράμματα και e-mail που παίρνω) και εύχομαι να είναι καλά...

και τώρα ακούω εσάς, παρακαλώ!!!

μια ιδέα

μου ήρθε μια ιδέα, λέω ρε γιατί να μην ανοίξω ένα καινούριο blog και να αρχίσω να γράφω λίγα και στα ελληνικά να δούμε πως θα βγει... κάνω άσκηση, όποιος θέλει ας διαβάσει, όποιος θέλει ας με διορθώσει, αυτό εδώ είναι δικό μου πειραματικό blogaki και εδώ νιώθω χαλαρά
:)